Akçapınar

Yazar : Fazlı Biçer



25 Nisan Cuma
Yer; "Ecyad Hastanesi"
Hastadır kafilemizden bir tanesi
Aslında hasta gelmiştir buralara
Doktorundan izin alır,
Çıkar yollara,
Hanımına der;
"Ne olur sende gel
Kalsın bir hatıra"
Vedalaşırken dalar gider
Uğurlanırken hep tebessüm eder.


Kafile de onu burada tanıdı.
Mü’min idi adı.
Yetmiş altı yaşında
Beytullah sevdasında.
Ne yorgunluk
Ne sıkıntılar
Önemli değil aslında,
Hocasına birkaç sözü olur;
‘Hanımım yalnız kalır
Olur ya yorulur veya kaybolur,
Sana emanet
Yalnız bırakma ne olur’’!

Cuma vakti yaklaşırken
Akın akın camiye koşulurken
Mescid de saf durulurken
Mü’min amca da duruşuyla
Son anında huşusuyla
Yasinler okunarak
Gözyaşları akarak
Hakkın rahmetine kavuşur.


Tüm görevliler
Son vazife için
Çırpınır durur.
Yıkanır, kefenlenir.
Tertemiz durur.
Yüzü nur, kalbi nur
Hakkını helal et Mü’min amca ne olur.

Yatsı namazı okunurken
Omuzlarda götürülür mescide
Son kez namaz değil
Namazı kılınacak ebette
Yapılan dualarla
Rahat edecek ahirette

Belki her vakit
Cenaze namazları kıldık.
Uzaktan seyre daldık.
Kimdir? Hiç merak salmadık.
Dua ettik, uğurladık.
Fazla da ibret almadık

Ancak bu farklıydı.
Gebzeli Mü’min amca tanıdıktı.
Namazın kılınmasıyla beraber
Omuzlarda, dualarla
Son yolculuğa hazırdı.
İnsanlar taşınmak için
Birbiriyle yarıştaydı.
Gözler yaşlı, diller duadaydı.
Eller havadaydı
Her şey çok anlamlıydı

Kabre indirilirken
Geceydi.
Ama aydınlıktı!
Biz hüzünlü
O ise bahtiyardı.
Mekke de
Gurbet illerinde
Cenaze çok anlamlıydı.
Yakınları
Sabırda, duada
Ve sığınmadaydı.
Bu cenazede
Çok ince mesajlar vardı.
Bir ömürlük yaşam
İşte bir anlıktı…

Ondan geldik
Ona döneceğiz
Nerede?
Ne zaman?
Nasıl?
Bilinmez
Ama o bilir
O her şeyi bilir!

Fazlı Biçer
Karabali Camii Müezzini- Karamürsel-Kocaeli