Akçapınar

Komşu köyümüz Hacıaliler doğumlu Sebahattin Arıcıoğlu‘nun yaklaşık 3 haftadan beri Maltepe Süreyya Paşa Hastanesi'nde tedavi gördüğünü öğrenince durumunun ciddi olduğunu anladım.

Sebahattin kardeşimiz, mert, çalışkan ve işini iyi yapan bir kardeşimizdir. Eniştem Saadettin Arıcıoğlu’nun kardeşi olması hasebiyle de ayrıca önem verdiğim bir kişidir. Zannederim sigara içmekten dolayı akciğerleri fonksiyonlarını tam olarak yerine getiremediği için, yoğun bakıma alınmıştı. Bu Pazar (23 Ocak 2011) ailecek hasta ziyaretine gitme fırsatı bulabildik. Hastaneye ulaştığımızda Almanya’dan eniştem ve kız kardeşimin de geldiğini öğrenmiş oldum. Ayrıca Sebahattin kardeşimizin babası Hacı Abdullah ile eşi de refakatçi olarak hazır bulunduklarını gördüm. Yüzlerdeki hüzün ve çaresiz bekleyişten hastamızın durumunun iyi olmadığını ve gelen ziyaretçilerin Allah’a sığınmanın dışında başka bir teselli kaynağına sahip olmadıklarını bilfiil olarak müşahede ettim.

Tabii ki bu atmosferden ben de etkilendim. Birçok hastaya ve hasta yakınına moral vermede kendimi yeterli bulmama karşılık her nedense bu sefer sadece hal hatır sormak, dinlemek ve ibret almakla yetinmek durumunda kaldım. Ne de olsa Sebahattin kardeşimizi yakinen tanıyan birisiydim ve üstelik akrabaları benim de akrabalarımdı. Dolayısıyla kendim de bir nevi manevi telkin ve teskine ihtiyaç duyan bir konumdaydım.

Evimi başka yere taşımış olduğumu duymuş ve buna memnun olduğunu belirtme ihtiyacı duymuştu. Evlatlarından ve eğitime önem verdiklerinden iftiharla bahsetti. Öksürüğü gelince "AYSELİM nerde?" diye seslendi. Eşi, ona 24 saat bakmasına karşılık bir iki dakikalık ayrılık bile ona zor geliyordu. Bakıma muhtaç bir vaziyette kendisini başta Allah’a ve vefakar eşine emanet etmişti.

Kendisini daha fazla yormamak adına ziyaretimizi kısa tuttuk ve Allah’tan acil şifalar dilemekle beraber hayırlı neticeler temennisiyle odadan ayrıldık. Arka koridorlarda babası ise dudakları ile bir şeyler mırıldanıyordu. Hacı Abdullah, oğlunun bu hali karşısında belki de hayatın en zor imtihanını yaşamakta idi. Oğlu hasta yatağında ağır hastalığının getirdiği ıstıraplar içinde kıvranıyordu ve acı çekiyordu. Ama onun yüreğindeki acılar da bir başka boyutta perçinleşmişti. Yılların yorgunluğunun yanında bir de evlat acısı çekmek, bir baba için ayrı ve çok zor bir imtihandı. Tevekkül ve sabrı yine takdiri şayan idi. O hayatında birçok çile çekmiş birisi olarak gece gündüz oğlunun iyileşmesi için Rabbine dua ettiğini halinden anlıyordum. Bu yazıyı Sebahattin kardeşimizin eniştesi İsmail Çelikpençe’nin evinde kaleme aldım. Ablası hüzünlü, ağabeyi hüzünlü, babası hüzünlü, eşi hüzünlü ve neticede Sebahattin kardeşimizi sevenlerin hepsi de matem içinde…

Bu hastalık bize ders olmalıdır. Genç yaşta ciddi bir hastalığa yakalanmak, hepimizi derinden üzmektedir. O halde sağlığımıza ve beslenmemize daha çok önem vermeliyiz. Ve daha da önemlisi, sağlımıza zarar veren şeylerden mutlaka uzaklaşmalıyız. Sigara, bunların başında gelmektedir.

Ey Akçapınar ve Hacialiler köyünde ikamet edenler veya burada doğan arkadaşlar ve gençler! Ne olur sigara içmeye hiç başlamayın, içenler ise iradelerini kullanıp sigara içmeyi hemen bıraksınlar. Hayat, her şeye rağmen güzeldir, birlikte uzun ve hayırlı ömür yaşamak istiyorsak, hem maneviyatımıza, hem de sağlımıza dikkat etmeliyiz.