Akçapınar

Yazar : Ali Seyyar


Metruk Evler Bize Ne Mesajı Veriyor?

Akçapınar köyümüzde terk edilmiş evler, etrafa hüzün veriyor. İnsanın içinde yaşamadığı evler, zaten sahibini hasretle bekler. Ancak öyle evler var ki, sanki yurdunu köyünü değişik sebeplerden dolayı terk etmiş sahipleriyle birlikte aslî fonksiyonlarını kaybetmiş.

Bazı evlerin sahipleri vefat etmiş ve evleri de âdeta bu dünyaya elveda demiş. Bazı evlerin sahipleri göç etmiş ve hiçbir zaman geri dönmeyi düşünmemiş ve evleri beklemenin yorgunluğu ile çökmüş. Bazı evler, mirasçıları tarafından paylaşılamamış ve kimseye orada oturmak nasip olmamış. Her evin ayrı bir tarihi ayrı bir hikâyesi var. Hepsi de birbirinden hüzünlü ve hepsi de geleceğe ışık tutacak kadar manidar. Bize hayatın ve bu dünyanın geçiciliğini gösteriyor. Mal sahibi ve mülk sahibi de olmak geçici bir hevesin ötesinde bir şey ifade etmiyor.

Elbette güzel evlerde aile fertleri ile birlikte huzur içinde yaşamak, herkesin hakkı. Ama o güzel evler, tıpkı insanın ömrü gibi bitmeye mahkûm. O metruk evlerde bir zamanlar dünyaya gelen yeni çocuklar, anne ve babalarına mutluluk veriyordu. Akşam tarladan dönen erkekler, yorgunluklarını bu evlerde gideriyordu. Kış aylarında küçük odalara kurulmuş sobalar bu evleri ısıtıyordu; hem mekânlar hem de yürekler ısınıyordu. Bu evlerden cenazeler çıkıyordu ve bu evlerde yedisinde kırkındı mevlitler okunuyordu. Evler, birer mesken idi. O evlerde köylülerimiz mütevazı yaşantılarıyla sükûnet buluyordu. O evler gizli saklı nice hatıralar barındırıyordur kim bilir?

Şimdi artık sahiplerini bekleyemeyecek kadar yorgun düşmüş haneler var. Birer birer yere çökmüş yorgun savaşçılar gibi etrafından geçenlere şu mesajı veriyor:

“Sizler de bir gün bu diyardan uzaklaşacaksınız. Belki başka diyarlara göç edeceksiniz ve başka mekânlarda huzur arayacaksınız. Belki ömrünü bir başka evde tüketeceksin. Nerede olursan ol her ömrün bir sonu var. Unutma, hazırlığını ona göre yap. Mazideki hatıralarınız güzel olsun, güzel olsun ki ahirette bunlar size bir manevî yatırım olsun. Bana bak ve ibret al. Faniyiz, ben toprak olacağım sen de toprak olacaksın. Bununla birlikte aramızda önemli bir fark var. Ben cansız bir toprak olacağım. Senin toprağın ise yeniden can olacak. Çünkü senin toprağında ruh var. O ruh sayesinde yine O’na geri döneceksin. Sakın ola ki ‘keşke ben de toprak olsaydım’ demeyesin.”

Fotoğraflar : Ali Seyyar